Όπου υπάρχουν παιδιά, υπάρχει ελπίδα
Η πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με τη μη κερδοσκοπική οργάνωση Hopegenesis ήταν όταν πριν από κάποιους μήνες έλαβα στο γραφείο μου ένα ενημερωτικό Δελτίο Τύπου που συνοδευόταν από ένα κολιέ με ένα charm – κλειδί. Παρότι σπανίως διαβάζω μέχρι τέλους όλα τα ΔΤ που λαμβάνω καθημερινά στο γραφείο μου, για έναν μυστήριο λόγο ένιωσα την ανάγκη να διαβάσω όλο το κείμενο για την δράση αυτής της ΜΚΟ την οποία γνώριζα για πρώτη φορά. Ίσως αυτό είχε να κάνει με την ευαισθησία μου γύρω από τα θέματα παιδιού – εγκυμοσύνης – τοκετού, ίσως και με τη σημειολογική ύπαρξη κλειδιού που κρατούσα στα χέρια μου.
Το θέμα είναι ότι για ακόμη μία φορά ήρθα αντιμέτωπη με έναν τεράστιο κίνδυνο που απειλεί τη χώρα μας. Έναν κίνδυνο που οι περισσότεροι γνωρίζουμε αλλά στην καθημερινότητά μας ξεχνάμε ότι υπάρχει. Την υπογεννητικότητα.
Η Ελλάδα έχει τον χαμηλότερο δείκτη γεννήσεων στην Ευρώπη. Αν δεν αναστραφεί η τάση, το 2050 ο ελληνικός πληθυσμός προβλέπεται ότι θα περιοριστεί στα 6 εκ. από τα οποία το 40% θα είναι ηλικίας άνω των 60 ετών. Συγκεκριμένα, η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα δημογραφικό αδιέξοδο. Η πορεία της ελληνικής γονιμότητας μεταπολεμικά χαρακτηρίστηκε από άνθηση με ιδιαίτερα παραγωγική περίοδο αυτή μεταξύ 1960-1980. Από το 1980 και μετά όμως η ελληνική γονιμότητα κατέρρευσε φτάνοντας στο 2011 όταν οι γεννήσεις ήταν λιγότερες από τους θανάτους (αρνητικό ισοζύγιο γεννήσεων και θανάτων), για πρώτη φορά από το 1944.
Η οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2008, η δυσκολία των γυναικών που ζουν σε απομακρυσμένες νησιωτικές και ηπειρωτικές περιοχές της Ελλάδας να λαμβάνουν ολοκληρωμένες μαιευτικές και γυναικολογικές υπηρεσίες και η μετανάστευση, είναι τρεις από τις βασικότερες αιτίες της υπογεννητικότητας, άρα και της γήρανσης του μέσου όρου του πληθυσμού της χώρας μας η οποία σε συνδυασμό με την αργή ανάπτυξη του εργατικού δυναμικού, επιβραδύνουν το ΑΕΠ και οι νέοι σε ηλικία εργασίας καλούνται να στηρίξουν οικονομικά τους ηλικιωμένους με αποτέλεσμα οι δημόσιοι προϋπολογισμοί να καταπονούνται κάτω από το βάρος του υψηλότερου κόστους των προγραμμάτων υγείας και συνταξιοδότησης των ηλικιωμένων.
Με στόχο να ανατραπούν αυτά τα αρνητικά δεδομένα, η εταιρία ΓΙΩΤΗΣ σε συνεργασία με την ΜΚΟ Hopegenesis, μέσα από το πρόγραμμα «Μία ελπίδα γεννιέται», «υιοθετεί» για 4 χρόνια, 86 απομακρυσμένα χωριά τα οποία ανήκουν στις Περιφέρειες της Στερεάς Ελλάδας και της Ηπείρου στηρίζοντας έτσι τις γυναίκες που επιθυμούν να τεκνοποιήσουν, αλλά διστάζουν εξαιτίας των δύσκολων συνθηκών που επικρατούν στις περιοχές που διαμένουν, όπως είναι η έλλειψη ιατρικών υποδομών και γιατρών.
Η εταιρία ΓΙΩΤΗΣ αναλαμβάνει να καλύπτει όλα τα έξοδα παρακολούθησης της εγκυμοσύνης τους, τις εξετάσεις προγεννητικού ελέγχου και του τοκετού, όλα τα έξοδα μεταφοράς και φιλοξενίας τους, αλλά και τις ανάγκες σε βρεφικές τροφές των μωρών που θα γεννηθούν στα 86 αυτά χωριά, για τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής τους.
Η καλύτερη αρχή μόλις έγινε από την ΓΙΩΤΗΣ. Η συνέχεια ανήκει σε καθέναν από εμάς αλλά και στην πολιτεία που έχει χρέος να δώσει περισσότερα οικονομικά και φορολογικά κίνητρα σε όλους τους εν δυνάμει γονείς για να μπορέσει η Ελλάδα να γίνει μία ισάξια μονάδα παραγωγής ανάπτυξης με άλλες αναπτυγμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όπου υπάρχουν παιδιά, υπάρχει ελπίδα.
