Γιατί πρέπει να έχεις τη δική σου επιχείρηση;

Share this

coaching επιχείρηση εργοδότης προθυμία χρήματα

Ακούμε καθημερινά στις ειδήσεις, διαβάζουμε στις εφημερίδες, δεχόμαστε στο Facebook τις χιλιάδες πληροφορίες που θέλουν να μας περάσουν ότι η επιχειρηματικότητα είναι η ευχή για το χειρότερο εχθρό μας. Η βαριά φορολογία δεν αφήνει περιθώρια κέρδους, οι ασφαλιστικές εισφορές είναι μεγάλες, όλο και περισσότερες επιχειρήσεις χρεοκοπούν και γενικώς επικρατεί ένα κλίμα αποθάρρυνσης και απαισιοδοξίας. Μια πλύση εγκεφάλου θα λέγαμε αλλιώς η οποία σκοπό έχει να πασχίζουμε και να ιδρώνουμε για να απολαμβάνουμε ‘’ασφάλεια’’ και μισθούς πείνας! Υπάρχει κάποιο οργανωμένο σχέδιο; Υπάρχουν εναλλακτικές;

Συνηθίσαμε από μικρά παιδιά να δεχόμαστε πυρ κατά βούληση ώστε να κυνηγήσουμε μια θέση κάτω από τις φτερούγες του Δημοσίου Τομέα και γενικότερα την πιο ασφαλή και σίγουρη επιλογή για μια ζωή. Την εποχή με τις παχιές αγελάδες και τους μεγάλους μισθούς, επικρατούσε η άποψη να μη σκοτίζουμε το κεφάλι μας με τις ευθύνες και τα άγχη μιας επιχείρησης, αλλά να αναζητήσουμε τη θέση ενός ανέμελου και καλοπληρωμένου υπάλληλου. Κι όμως όλα αυτά κλονίστηκαν με την οικονομική κρίση.

Τώρα που οι απολύσεις οργιάζουν και όλοι ανησυχούν για το τι επιφυλάσσει το μέλλον, οι άνθρωποι είναι περισσότερο απελπισμένοι από ποτέ για να κερδίσουν περισσότερα χρήματα, και γι’ αυτό το λόγο είναι πιο δεκτικοί και πρόθυμοι να ανοίξουν το μυαλό τους σε νέους ορίζοντες. Σε καιρούς αβεβαιότητας, αναζητούμε άλλους τρόπους να παράγουμε εισόδημα. Όταν βλέπουμε ότι δεν μπορούμε να βασιστούμε σε εργοδότες, στρεφόμαστε στον εαυτό μας.

Πριν από 100 χρόνια σχεδόν οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν επιχειρηματίες. Ήταν αγρότες, φουρνάρηδες, σιδηρουργοί, κτηνοτρόφοι, ράφτες, οινοπαραγωγοί, βοσκοί κλπ…Όλοι έβγαζαν το ψωμί τους δουλεύοντας για τον εαυτό τους. Ναι και αυτοί πλήρωναν φόρους και μάλιστα μεγάλους. Δεν είχαν όμως πολλές επιλογές και δεν υπήρχαν τα μεγάλα έργα για να χρειαζόμαστε υπαλλήλους.

Σήμερα το 85% των νέων 20-35 ετών έχει τι εξής 2 βασικές επιλογές:

1.Την ασφαλή επιλογή μιας θέσης που σου δίνει 400-500 ευρώ τον μήνα, όπου εργάζεσαι 10-12 ώρες την ημέρα, χωρίς περιθώρια εξέλιξης, χωρίς όνειρα και με έναν εργοδότη πάνω από το κεφάλι σου με τις ιδιοτροπίες του και παρ’ όλα αυτά εύχεσαι η επιχείρηση του να αντέξει στο χρόνο για να μπορείς να βγάζεις και εσύ τα προς το ζην.

2.Την επιλογή του ρίσκου και του αβέβαιου κατά την οποία μπορείς να δημιουργήσεις κάτι που αγαπάς, είσαι εργοδότης του εαυτού σου, παρακολουθείς το δημιούργημα σου να μεγαλώνει και να εξελίσσεται όπως το έχεις φανταστεί, αποκομίζεις στη χειρότερη περίπτωση 400-500 ευρώ, αλλά γνωρίζεις καλά ότι αν προσπαθήσεις και το κυνηγήσεις θα βγάλεις πολύ περισσότερα χρήματα.

Εάν θέλεις να μπεις στην επιχειρηματική αρένα και δεν έχεις κεφάλαιο, σε πληροφορώ ότι αν στύψεις το κεφάλι σου, υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να βρεις τα χρήματα που απαιτούνται για να ξεκινήσεις, όπως επίσης και άπειρες επιχειρηματικές ιδέες, οι οποίες απαιτούν μικρό ή ανύπαρκτο κεφάλαιο. Αυτό θα το πετύχεις εάν αντικαταστήσεις τη σκέψη «Δεν μπορώ να βρω τα χρήματα που χρειάζομαι» με τη σκέψη «Πως θα βρω τα χρήματα που χρειάζομαι;» Δεν είναι δύσκολο, αλλά θέλει καθημερινή εξάσκηση.

Εάν πάλι θέλεις να δημιουργήσεις μια επιχείρηση και δε σου αρέσει το ρίσκο, αποδέχεσαι τη μοίρα σου, περιμένεις 20-30 χρόνια μέχρι η οικονομία να ανακάμψει και τότε θα έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου για να φτιάξεις το όνειρο σου λίγο πριν τη συνταξιοδότηση σου.

Εάν θέλεις να ξεκινήσεις, αλλά φοβάσαι την αποτυχία, θα σου θυμίσω ότι η ίδια επιχειρηματική ιδέα που απέτυχε 5 φορές στο ίδιο μέρος, μπορεί να πετύχει στη δική σου περίπτωση. Ξέρεις γιατί; Γιατί αυτό που κάνει τη διαφορά και έχει μέγιστη σημασία είναι η εκτέλεση, δηλαδή ο άνθρωπος και το όραμα που κρύβονται από πίσω. Για να κάνεις τα βήματα που χρειάζεσαι πιο εύκολα δοκίμασε το coaching.

Δεν μπορούμε να πούμε ότι όλα είναι ρόδινα στο επιχειρείν. Φυσικά οι επιχειρήσεις ανοίγουν και κλείνουν. Φυσικά και υπάρχει άγχος, όπως και στην επιλογή της ανεργίας. Όταν όμως τα πράγματα γίνονται ζόρικα, μόνο οι ζόρικοι συνεχίζουν. Και η ερώτηση είναι : είσαι πρόθυμος να γίνεις ζόρικος;